در ادامه متن این نامه که در همان سایت خبری منتشر کننده نامه حراست سازمان سینمایی منتشر شده از منظر مخاطبان می گذرانیم، هرچند اعتراف ایوبی و ارسال این نامه شجاعت قابل تحسینی است ولی در این زمینه سوالات بسیاری هنوز بی پاسخ می ماند.

به راستی نامه حراست سازمان چگونه در اختیار آن سایت قرار گرفته و حال چرا اعترافنامه ایوبی در همان سایت و با لحنی دلجویانه منتشر شده است؟

جناب آقای محمدرضا عباسیان
مدیر عامل محترم اسبق مؤسسه رسانه تصویری
با سلام و تحیت
 
در این روزهای عید و شادی امیدوارم این نوشته حقیر عیدانه ای برای شما باشد. نوشته ها و گفته هایتان را به حساب ناراحتی و عصبانیتتان می گذارم و از همه آنها می گذرم. پاسخ ما و همکارانمان در برابر موج بدگویی ها همواره  صبر بود و سکوت.
 
آنچه در کانال تلگرام شخصی ام آمده بود پاسخی بود نه به شما که به آنها که تاخته بودند به مدیران سینمایی و آنها را برده بودند در فهرست توهمی نجومی بگیران. آنچه می آید روشنگری در خصوص اخبار منشر شده در باره شماست که قرار بود مدتها پیش در ضمن مصاحبه با سایت تابناک منتشر شود.

متاسفانه  درست ساعتی پیش از انتشار این گفت وگو سخنان و نامه های تندتان منتشر شد. به طور طبیعی انتشار این متن در آن روز می توانست به پذیرش گفته های شما که مورد قبول خودتان هم نیست ترجمه شود و در نتیجه این مثنوی به تاخیر افتاد. شاید هم قسمت این بود که این سوء تفاهامها در نخستین روزهای ماه پر خیر ربیع اولال برطرف شود.

آنچه می آید بخش منتشر نشده آن مصاحبه است:

بخش منتشر نشده گفت و گو با سایت تابناک  

گفته شد که دفترتان را با هزینه گزاف و غربی دکور کردید؟

متاسفانه ستمی که به اسلام می شود این است که هر جا بوی سلیقه و تمیزی و نظم باشد واژه غرب زدگی را برای ان به کار می برند در صورتی که آراستگی دستور اسلام وشیوه مسلمانهاست نه غربیها.

گفته می شود وقتی مسلمانها از اسپانیا رفتند آنها لوله های آب را جمع کردند و گفتند که ما نماز نمی خوانیم و به این آب و آب کشی و طهارت دیگر نیازی  و موکت را از اتاق بریزیم بیرون و چند تا صندلی  کهنه وزارت ارشاد را مرتب بچینیم و نداریم. حالا اگر ما گلهای مصنوعی به جای کپی تابلوهای خوشنویسی اصلش را نصب کنیم می شویم غرب زده.

دلیلش این است که متاسفانه برخی به رغم ادعاهایشان، در عمق وجودشان به عظمت و شکوه فرهنگ اسلامی و ایرانی باور ندارند و درونشان پر است از شیفتگی از غرب والا هرچیز خوبی را نمی گفتند غربی. هر مدیر منظم و مبادی به آداب و کمی خوش سلیقه و کمی آراسته را نمی  یعنی ادب و یعنی رعایت برخی آداب در معاشرت در نمی گفتند غرب زده.

این نشان می دهد که برای آنها غرب یعنی آراستگی صورتی که سابقه چنین امری در شرع انور و فقاهت شیعه و توصیه پیامبر اکرم و ائمه عظام مشهود است و توصیه بر اینگونه بودن مسلمان واقعی است  گمان میکنم طرع ادعای ماشین گران قیمت  و آجیل شب عید و امثال این حرفهایی که زده شده از روی عصبانیت و بدون اتکا به هر گونه مستند و دلیل بوده که اینجانب  خود را در مقام پاسخگویی به ان نمی دانم.

در مورد اتفاقی که برای آقای محمد رضا عباسیان و آقای عباس اسداللهی سهی افتاد ذکر  توضیحی را لازم می دانم.

ببینید اینکه در دوران دیگران چه گذشته خودشان می دانند و خدایشان؛ من به عنوان یک مدیر می دانم که مدیریت فرهنگی در این کشور کار بسیار دشواری است. تیم قبلی ازمعاون سینمایی گرفته تا همکاران دیگرشان به اندازه کافی در دوران مدیریت خود مشکلات عدیده ای متحمل شده اند. من نیز در مقام تایید یا رد اقدامات ایشان برنیامده و نخواهم امد. بر اساس عالی ترین تفکر در انتخاب مدیران شایسته، مدیر سابق بودن یک رزومه است که متاسفانه در کشور ما معمولا مشکل داریم.

برخلاف فرهنگ اسلامی که «سابق» نه یک امتیاز که  یک اتهام قلمداد می شود،   گویی ما اصلا با کلمه برای السابقون حرمتی ویژه قائلند. در این جا مدیر سابق شدن خودش فی حد ذاته یک نقص  است. من تا به حال هرجا که بودم مدیران قبل از خودم را احترام و عزت و اکرام کردم. در این مسند هم از بدو انتصاب  نیتی جز این نداشته و ندارم. من دیدگاه و شیوه مدیریت گذشته را در سینما اصلا قبول نداشته و ندارم و آن را برای کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران غیر مفید دانسته و می دانم.

ولی قبول دارم  آنها نیز نماینده یک سیاست و دیدگاه بودند و نیت شان هم اداره بهتر کشور در امور محوله که قطعا برای اجرای همان برنامه ها نیز متحمل مرارت ها  و سختی های فراوان شده اند. البته این داستان هر مدیر فرهنگی در کشور است که اینجانب نیز مانند مدیران سابق از بدو حضورم شاهد ان بودم.

دوستانی از روز اول انتصاب اینجانب، برای مقابله و به شکست کشاندن کاری نبود که نکرده باشند، انها سازمان سینمایی درسایه درست کردند، با طرح مطالب متعدد  معتمدین و بزرگان کشور را بدگمان کردند و هر طرح و پیشنهاد مثبتی را که به اقتضای وضعیت فرهنگی روز کشور تدوین شده بود، به چالش کشیده و پروژه ای برای تضعیف مدیریت وقت تبدیل کردند. من نمی دانم که گناه ما چه بوده؟ گناه هنرمندان و سینماگران چه بوده و هست؟ با همه این حرفها،

در این سالهای سخت به رغم همه کارشکنی های برخی  از اشاعه  فرهنگ  افشاگری  و ازاین حرفها که اصلاً با روحیه ام سازگار نیست جلوگیری کردم، دلیلی ندارد حالا که  فضای کشور در بستری  آرام و بی حاشیه به سر می برد با چنین اقداماتی آتش در هیزم دشمن ریخته شود. به هر تقدیر در  بحث  فیش های نجومی،   که دوستان از ان به جنجال فیش گیت حقوق های نجومی یاد کرده اند متأسفانه در بین کارمندان وزارتخانه های مختلف مسابقه افشاگری راه افتاد و راهی باز شد برای گشودن عقده های بدریه و حنینه.

از دستگاههای مختلف مدارک راست و دروغ فراوان بیرون آمد و باعث ورود آسیب به اعتماد مردم به مدیریت کشور شد. طبیعی است که در این بازار مکاره از سازمان سینمایی  هم از این دست مدارک درز و منتشر شد که نسبت به پیگیری آن اقدام عاجل انجام پذیرفت.

من از اینکه نام آقای عباسیان سرزبانها افتاد به شدت ناراحت و ناراضی شدم،   بلافاصله هم دستور پیگیری و بررسی دقیق تر در خصوص موضوع را صادر نمودم. بررسی هایی که نشان داد که به دلیل اشتباه در ثبت اسناد حسابداری در موسسه رسانه های تصویری و تداخل مبالغ هزینه کرد و درآمد، مبالغ  دریافت شده توسط ایشان به عنوان دریافتی های شخصی و در ردیف حقوق و مزایای ذکر گردیده  که به نام شخص ایشان اسناد مالی صادر و در دفاتر ثبت شده است و چنین تلقی می شد که مبلغ دریافتی شخصی ایشان  بوده است.

اگر چه در خبر تابناک بخش هایی ازاین مبالغ مربوط به کارکنان، یا هزینه های مصروفه در جشنواره کن و بخشی هم فروش رایت فیلم ایشان به موسسه ذکر شده بود ولی نحوه نگارش تیتر خبر این شبهه را ایجاد کرد که کل مبلغ دریافتی حقوق شخصی ایشان بوده است.  

لازم می دانم به عنوان مسئول سازمان سینمایی روشنگری و اطلاع رسانی کنم که بخش قابل توجهی از این مبلغ دریافت شخصی ایشان نبوده است.  امیدوارم این اتفاق ناخوشایندی که برای آقای محمد رضا عباسیان افتاد جبران شود، و خبر منتشره به گونه ای اصلاح و اطلاع رسانی شود که حقی از ایشان تضییع نشود. بنده این مطلب را به صراحت اعلام می کنم و پیامدش هم اصلاً برایم اهمیتی ندارد. اینکه عده ای چگونه تفسیر کنند برایم مهم نیست. مهم این است ما به آداب و ادبی که باور داریم عمل کرده باشیم.
  

                               حجت اله ایوبی

                                        رئیس سازمان سینمایی